adv.

cf. ԱՆԻՐԱՒ.

Անիրաւաբար գործեցին զոր ի նայն եւ ի նոսայն. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 31։)

Չարին անիրաւաբար տայ տեղի, իսկ բարւոյն իրաւացի. (Շ. ամենայն չար.։)

Ըստ երկոցունցդ անիրաւաբար մեղանչէ. (Լմբ. սղ.։)

Անիրաւաբար յանդգնութիւն. (Պիտ.։)

Անիրաւաբար ի բաց բառնայ անդիսթենէս զընդհանրականսն. (Անյաղթ պորփ.։)